حرف روی حرف

حرف روی حرف

حرف روی حرف
حرف روی حرف

حرف روی حرف

حرف روی حرف

اندازه

سلام.من در کشوری زندگی میکنم که مردمش به عمد به اندازه ی اتفاقاتی که در آن می افتد دست می‌زنند

کاسه ی داغ‌تر از آش میشوند و آش را با جاش تُف میکنند

اینجاست که شاه می‌بخشد و شاه قُلی نمی بخشد

داشتم فکرمیکردم تو این چند ساله یه ذره بزرگتر شدم و دیگه نیازی نیست دیگران همه چیو برام توضیح بدن

یه چیزایی رو خودم باید بفهمم

اگه بگم از این اتفاق ناراحت نیستم دروغ بزرگی گفتم اما فکر نمیکنم به این همه شلوغ کاری نیازی باشه

نخبگان عزیزِ دلِ ما هستن اما همه ی نخبگان ما توی اون پرواز نبودن و کسایی که خیلی به این مسئله واکنش نشون دادن در مورد شهادت سردار سلیمانی چه واکنشی نشون دادن؟

مسئله اصلأ نخبه بودن نیست هرکسی باید به اندازه ی خودش باره ضریب هوشی کاری کنه من یه سوال ساده در حد بچه دبیرستانی میپرسم نمیتونن جواب بدن میگن گور باباشون بااین مملکت بعد من میشم یه انقلابی که هیچی حالیم نیست

من که ضریب هوشیم 110شایدم کمترهست باید کار کنم نخبه هم باید کار کنه

مرسی که خوندید

فاضله هاشمی غزل












نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد