سلام میدونید چرا گوشی
تبدیل شده به بزرگترین دلخوشی شخصی من ؟
چون من نمیتونم رو جامعه حقیقی تاثیر بذارم
و درش حضور فعال داشته باشم
اما همین که میتونم بنویسم
و تحلیلی مختصر و ساده داشته باشم
یعنی من هنوز وجود دارم
خدایی گاهی ما آدما
انگار خیلی خیالمون راحته
بیایین اینقدر خوش خیال نباشیم
و بی توجهی رو با همه چی توجیه نکنیم
ما آدما باید بفهمیم
بدون هم نمیتونیم زندگی کنیم
روح اللّٰه جان
انقلاب را دوست داریم
ولی مشکلات بسیار است
وبا آنها که به نام دین
مردم را عاصی کرده اند
چه کنیم؟